De bureacratische staat van landen voor im- en export.
Het jaarlijkse rapport Doing Business van de Wereldbank vergelijkt landen met elkaar op het...
Het is bekend dat binnen supply chains corruptie voorkomt bij inkoop en dat inkopers worden omgekocht door leveranciers om de opdracht te krijgen. In welke mate bij bedrijven of medewerkers ook corruptie voorkomt bij douane-processen is vanuit de wetenschap niet eerder geanalyseerd. Deze analyse van gepubliceerde corruptiezaken in douane biedt een eerste stap in het ontwikkelen van effectieve anti-corruptiemaatregelen voor douane-processen.
Tegenwoordig hebben bedrijven beleid en procedures om corruptie te voorkomen. Anti-corruptiewetten en -voorschriften bestrijken een breed scala aan zakelijke interacties. Tot dusverre hebben de academische wereld en ook veel bedrijven zich op andere gebieden dan de douane geconcentreerd bij hun inspanningen op het gebied van corruptiebestrijding. Daarom is er geen academische literatuur gevonden om bouwstenen te creëren voor anti-corruptieprogramma's van bedrijven op douanegebied. Deze masterscriptie begint dergelijke bouwstenen te ontwikkelen door inzicht te krijgen in winsten waar supply chain-actoren naar op zoek zijn bij het omkopen van douaneautoriteiten. Ook nadat de theorie is gecreëerd en getest op de voordelen die ziin bereikt via omkoping, worden inzichten verzameld voor ontwikkelen anti-omkopingsprogramma's van bedrijven.
Deze masterscriptie beantwoord de vraag: wat zijn de motieven van actoren in de supply chain om douaneautoriteiten om te kopen en welke lessen zijn er te trekken voor anti-omkopingsprogramma's van bedrijven?
De resultaten van het onderzoek zijn gebaseerd op gepubliceerde rechtzaken uit de Verenigde Staten. De motieven van bedrijven zijn voor de hand liggende redenen: financieel gewin in de vorm van minder of lagere douanerechten, belastingen, vergoedingen of boetes, of om goederen onderhevig aan beperkingen of verboden de grens over te krijgen of het proces van grensoverschrijding te versnellen. Het meest voorkomende middel was het betalen van steekpenningen aan douanebeambten. Er waren geen cases met omkoping tijdens de vergunnings- of vergunningsaanvraagfase om licenties voor verboden of beperkte goederen te ontvangen. Er was ook een geval waarin sancties werden vermeden door de douanebeambte van de auditing op een bedrijfsterrein om te kopen.
Op basis van de cases zijn lessen getrokken voor anti-corruptieprogramma's van bedrijven. Ten eerste is een robuust en doeltreffend compliance programma voor douane ook een doeltreffend element binnen een corruptiebestrijdingsprogramma. Ten tweede moeten douane-expediteurs, transportbedrijven en andere agenten die namens de onderneming met douaneautoriteiten werken, zijn worden beschouwd als risicovolle derde partijen en dienen daarom onderworpen te worden aan speciale anticorruptie-programma's. Ten derde mogen bedrijven werknemers niet aannemen boven een bepaalde functie of niveau om veilig te zijn tegen anti-corruptierisico's. En ten slotte moeten bedrijven facturen verifiëren die in rekening worden gebracht door douane-expediteurs en andere derde partijen die zich bezighouden met douane om ervoor te zorgen dat betalingen geschikt zijn en dat steekpenningen niet worden verborgen.
| Auteur | Betrokken partijen | Jaar | Leestijd |
|---|---|---|---|
| Vatanen, J. (Jouni) | Rotterdam School of Management | 2017 | 90 min |